با اطمینان زیاد می‌توان گفت یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های ما در زندگی شناسایی استعدادها و آشنایی با زمینه‌هایی است که در آنها توانمندی بالایی داریم.
پای حرف هر پدر و مادری که بنشینید، دغدغه استعدادیابی کودکان و پرورش استعداد کودکان خود را دارند و جالب اینجاست که با همه‌ی این تلاش‌های والدین، ما کودکان (که حالا که بزرگ شده‌ایم) همچنان چالش استعدادیابی و تشخیص استعدادها برایمان باقی مانده است!
اکثر ما بلافاصله پس از شنیدن بحث استعدادیابی و پرورش استعدادها با انبوهی از ابزارها و پرسشنامه به عنوان تست استعدادیابی و آزمون شناسایی استعدادها و پرسشنامه سنجش استعداد و موارد مشابه، مواجه می‌شویم.
اگر چه نمی‌توان کاربرد آزمون استعدادیابی و تست های متعدد سنجش استعداد را به سادگی انکار کرد، اما شاید این نوع آزمون های استعدادیابی بیشتر برای مراکز رسمی (از مدارس گرفته تا واحد مدیریت منابع سازمان های بزرگ) جذاب باشند.
استعدادیابی و شناسایی استعدادها در نهایت توسط خود ما انجام می‌شود. شاید ساعاتی خلوت کردن، مرور کردن خاطرات، به یادآوردن فعالیتهایی که دوست داریم و مواردی که از آنها لذت نمی‌بریم، برای شناسایی استعدادها و برنامه ریزی برای پرورش استعدادها، مفیدتر و اثربخش تر باشد.
ما در انتخاب رشته دانشگاهی عموماً به ترجیحات جامعه و یا ترجیحات والدین و در بهترین حالت بهترجیحات خود توجه می‌کنیم.
در حالی که ترجیحات و توانمندی‌ها الزاماً یکسان نیستند.
بی توجهی به استعدادها و توانمندی‌ها و تصمیم گیری صرفاً بر اساس ترجیحات، اگر چه ممکن است با تلاش مضاعف و تحمل سختی‌ها از ما فرد موفقی بسازد، اما به احتمال زیاد ما را گرفتار خستگی، فرسودگی و استهلاک فراوان نیز، خواهد کرد.
توجه داشته باشید که شناسایی استعدادها و تصمیم گیری بر اساس آنها، الزاماً به معنای انتخاب رشته یا شغلی کاملاً متفاوت نیست. گاهی فقط تغییر گرایش و زمینه تحصیلی یا زیر مجموعه تخصصی خود، می‌توانیم در حوزه فعلی باقی بمانیم اما لذت و موفقیت بیشتری را تجربه کنیم.
اگر سن ما بالا رفته و بسیاری از تصمیم های شغلی و تحصیلی را هم گرفته‌ایم، استعدادیابی هنوز برای ما مفید است.
توجه به استعدادها و توانمندی‌ها، حتی در مسئله‌ی ساده‌ای مانند تفریح یک روز تعطیل هم می‌تواند احساس بهتر و لذت بیشتری را برای ما ایجاد کند.
