خودآگاهی از جمله حوزه هایی است که برای بسیاری از انسان ها جذاب و دوست داشتنی است.
نگاهی به تاریخ مکتوب انسان هم نشان می‌دهد که معمولاً دانشمندان، حکیمان و سخن‌ورانی که می‌توانسته‌اند از انسان برای انسان بگویند، یا ویژگی‌های هر فرد را در پیش چشمانش تجزیه و تحلیل کنند، از اقبال عمومی بهره مند بوده‌اند.
خودآگاهی در حوزه‌های مختلف، معنا و کاربرد های متفاوتی دارد: خودآگاهی در مذهب، خودشناسی در عرفان، خودآگاهی در رفتارهای اقتصادی و خود شناسی در روانشناسی تنها بخش‌هایی از قلمرو گسترده‌ی خودآگاهی محسوب می‌شوند.
هدف از خودآگاهی در روانشناسی چیست؟
روانشناسان، الگوهای بسیار متنوعی برای سنجش صفات شخصیتی و ویژگی های شخصیتی و ساختار شخصیت ارائه کرده‌اند که هر کدام، مزیت‌ها، محدودیت‌ها و کاربردهای خاص خود را داراست.
معمولاً وقتی از خودآگاهی صحبت می‌کنیم، قصد داریم با استفاده از این الگوها و مدل‌ها، صفات و ویژگی‌های ذهنی و رفتاری خود را بهتر درک و تحلیل کنیم.
